در این ماجرا، هر چند اقدام صدا و سیما در پخش مکرر یک اقدام اهانت بار محکوم است و حتی با استانداردها و رویه های متعارف خود سازمان صداو سیما نیز همخوانی ندارد، اما متهم دیگر این ماجرا، افرادی هستند که آن اهانت را به امام (ره) روا داشتند و تصویر کسی که میلیون ها نفر دوستش دارند را آتش زدند.

اما یک سوال مهم در این میان وجود دارد که باید بی هیچ رودربایستی بدان پاسخ داده شود و آن اینکه چه کسی تصویر امام (ره) را آتش زد؟

فیلم های منتشره از صدا و سیما را مرور می کنیم:
در یک فیلم، عکسی از حضرت امام (ره) به صورت پاره شده بر زمین افتاده است. طبیعی است که این عکس قبل از تصویر برداری سیما پاره شده و تصویر بردار سیما لابد هنگامی به محل رسیده که عکس پاره شده بوده است و لذا نمی توان مشخص کرد که چه کسی این تصویر را پاره کرده است.

اما فیلم دوم، افرادی را نشان می دهد که در حال آتش زدن تصویر امام (ره) هستند. با این حال نکته جالب اینجاست که تصویربردار سیما، فقط پاهای این افراد را نشان می دهد و دستی را که آتش را زیر عکس می گیرد و آن را می سوزاند.

سوال اینجاست که اولا چه کسانی جرات دارند، در روز روشن در مقابل دوربین صدا و سیما تصویر امام را آتش بزنند؟! و ثانیا چرا تصویر بردار، دوربین اش را بالاتر نگرفت تا چهره افرادی که عکس را آتش می زنند مشخص شود؟!

اگر فقط از پاهای این افراد تصویر برداری شده است باید بی هیچ تعارفی مساله را "مشکوک" دانست که چرا تصویر بردار فقط و فقط بر روی پاها متمرکز شده و با عقب کشیدن تصویر یا بالابردن زاویه دوربین، چهره های افراد خطاکار را ثبت و ضبط نکرده است؟

اگر هم چهره های این افراد در فیلم های صدا و سیما ضبط شده، که مساله حل است، بروند همان افراد را پیدا کنند و مجازات شان نمایند چه از طرفداران موسوی باشند چه توطئه چینانی از طرف مقابل که برای بدنام کردن سبزها این اقدام وقیحانه را انجام داده اند زیرا مساله، فراتر از نزاع موسوی و ا.......د و درگیری های جناحی است بلکه مساله این است که حرمت امام (ره) که همه دوستش داریم شکسته شده و بعضی ها برای نیل به اهداف دنیوی خود، حتی از اهانت به عکس آن عزیز سفر کرده نیز نمی گذرند و این، نهایت بی شرمی و بداخلاقی است.

اینک نوبت صدا و سیماست که رک و صریح جواب دهد که به چه منظور فقط از پاهای افراد اهانت کننده تصویر برداری شده است و به چه دلیل خاصی، نخواسته اند از چهره این افراد، تصویر برداری نمایند؟! آیا نمی خواسته اند این افراد شناسایی شوند؟! و مگر جز این است که بسیاری از شرکت کنندگان در اعتراضات بعد از انتخابات، به مدد همین فیلم ها شناسایی و دستگیر شدند؟
و اگر هم در فیلم های موجود در صدا و سیما تصویر این افراد معلوم است، چرا تصویر آنها را پخش نمی کنند یا در اختیار مقامات مربوطه قرار نمی دهند تا شناسایی و دستگیر شوند و واقعیت مشخص شود که چه کسی به عکس امام دانست نکرده است؟!

به علاوه ، بد نیست با توجه به میله های پشت سر این افراد که در تصویر معلوم است ، مشخص شود که این تصویر دقیقاً در کدام نقطه تهران گرفته شده است؟ و البته حتماً تصویر بردار سیما به خاطر دارد که در کجا داشته تصویر برداری می کرده است.
مشخص شدن این واقعیت ها ، نمی تواند کار سختی باشد ولی اگر افشای چهره واقعی توهین کنندگان به امام (ره) به زیان بعضی ها باشد ، امید چندانی به شناسایی عاملان این توهین - آن هم در مقابل دوربین صدا و سیما - نمی رود.

منبع مطلب : سایت عصر ایران

نظر نویسنده :

اهانت کنندگان به امام (ره) سر نداشتند،یعنی قرار نبود تصویری از آنان پخش شود زیرا یک سناریوی از پیش طراحی شده حکایت از برنامه ریزی حضرات برای منزوی کردن جنبش سبز داشت.ولی افسوس که هنوز آقایان در خواب زمستانی به سر می برند و نمی دانند در سال 1388 هستیم نه 1365و نمی دانند این سناریو نویسی ها تاریخ مصرف خود را از دست داده اند.

هواداران واقعی جنبش سبز همه دوستداران خمینی کبیر و خواهان بازگشت به تفکرات امام راحل هستند و مشخص است خط فکری که از ا.......د حمایت می کند مورد غضب امام (ره) قرار داشتند و همواره حاشیه نشین بودند.

در حالی صدا و سیما از پخش تصویر صورت اهانت کنندگان به امام راحل خودداری می کند که صحنه حمله به یک بسیجی در میدان انقلاب و در جریان اعتراضات مردمی به انتخابات را بیش از ده ها بار با زوم به روی 2 قطره خون ریخته شده از بینی فرد بسیجی به نمایش درآورد و برای شناسایی مهاجمین نیز با زوم کردن بر روی تصویر آنان از مردم کمک طلبید.

حال صدا و سیما باید به این سوال پاسخ دهد که ارزش دستگیر شدن ضاربان بسیجی اهمیت بیشتری دارد یا شناسایی اهانت کنندگان به امام راحل؟

گرچه اهداف رسانه به اصطلاح ملی کاملا مشخص و جایی برای پرسش باقی نمی گذارد